Learnedly, from Ancient Greek ψευδομάρτυς (pseudomártus) from the accusative singular ψευδομάρτυρα (pseudomártura). [1] Morphologically, ψευδο- (psevdo-, “pseudo-, lying”) + μάρτυρας (mártyras, “witness”).
ψευδομάρτυρας • (psevdomártyras) m or f [2]
Masculine:
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ψευδομάρτυρας (psevdomártyras) | ψευδομάρτυρες (psevdomártyres) |
genitive | ψευδομάρτυρα (psevdomártyra) ψευδομάρτυρος (psevdomártyros) |
ψευδομαρτύρων (psevdomartýron) |
accusative | ψευδομάρτυρα (psevdomártyra) | ψευδομάρτυρες (psevdomártyres) |
vocative | ψευδομάρτυρα (psevdomártyra) | ψευδομάρτυρες (psevdomártyres) |
Second genitive singular, formal, dated for the masculine. Feminine:
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ψευδομάρτυρας (psevdomártyras) | ψευδομάρτυρες (psevdomártyres) |
genitive | ψευδομάρτυρος (psevdomártyros) | ψευδομαρτύρων (psevdomartýron) |
accusative | ψευδομάρτυρα (psevdomártyra) | ψευδομάρτυρες (psevdomártyres) |
vocative | ψευδομάρτυρα (psevdomártyra) | ψευδομάρτυρες (psevdomártyres) |