ψευδό- (psevdó-, “pseudo-”) + τίτλος (títlos, “title”).
ψευδότιτλος • (psevdótitlos) m (plural ψευδότιτλοι)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ψευδότιτλος (psevdótitlos) | ψευδότιτλοι (psevdótitloi) |
genitive | ψευδότιτλου (psevdótitlou) ψευδοτίτλου (psevdotítlou) |
ψευδότιτλων (psevdótitlon) ψευδοτίτλων (psevdotítlon) |
accusative | ψευδότιτλο (psevdótitlo) | ψευδότιτλους (psevdótitlous) ψευδοτίτλους (psevdotítlous) |
vocative | ψευδότιτλε (psevdótitle) | ψευδότιτλοι (psevdótitloi) |
Second forms are formal.