ψυχ- (psych-, “psyh-”) + ιατρικός (iatrikós, “medical”). A learned borrowing from French psychiatrique, from psychiatrie + -ique. See Ancient Greek ψυχή f (psukhḗ, “soul”) and ἰατρικός (iatrikós).
ψυχιατρικός • (psychiatrikós) m (feminine ψυχιατρική, neuter ψυχιατρικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ψυχιατρικός (psychiatrikós) | ψυχιατρική (psychiatrikí) | ψυχιατρικό (psychiatrikó) | ψυχιατρικοί (psychiatrikoí) | ψυχιατρικές (psychiatrikés) | ψυχιατρικά (psychiatriká) | |
| genitive | ψυχιατρικού (psychiatrikoú) | ψυχιατρικής (psychiatrikís) | ψυχιατρικού (psychiatrikoú) | ψυχιατρικών (psychiatrikón) | ψυχιατρικών (psychiatrikón) | ψυχιατρικών (psychiatrikón) | |
| accusative | ψυχιατρικό (psychiatrikó) | ψυχιατρική (psychiatrikí) | ψυχιατρικό (psychiatrikó) | ψυχιατρικούς (psychiatrikoús) | ψυχιατρικές (psychiatrikés) | ψυχιατρικά (psychiatriká) | |
| vocative | ψυχιατρικέ (psychiatriké) | ψυχιατρική (psychiatrikí) | ψυχιατρικό (psychiatrikó) | ψυχιατρικοί (psychiatrikoí) | ψυχιατρικές (psychiatrikés) | ψυχιατρικά (psychiatriká) | |