Learned borrowing from French psychologique, from psycholog(ie) + -ique, i.e. ψυχολογ(ία) f (psycholog(ía), “psychology”) + -ικός (-ikós).[1]
ψυχολογικός • (psychologikós) m (feminine ψυχολογική, neuter ψυχολογικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ψυχολογικός (psychologikós) | ψυχολογική (psychologikí) | ψυχολογικό (psychologikó) | ψυχολογικοί (psychologikoí) | ψυχολογικές (psychologikés) | ψυχολογικά (psychologiká) | |
| genitive | ψυχολογικού (psychologikoú) | ψυχολογικής (psychologikís) | ψυχολογικού (psychologikoú) | ψυχολογικών (psychologikón) | ψυχολογικών (psychologikón) | ψυχολογικών (psychologikón) | |
| accusative | ψυχολογικό (psychologikó) | ψυχολογική (psychologikí) | ψυχολογικό (psychologikó) | ψυχολογικούς (psychologikoús) | ψυχολογικές (psychologikés) | ψυχολογικά (psychologiká) | |
| vocative | ψυχολογικέ (psychologiké) | ψυχολογική (psychologikí) | ψυχολογικό (psychologikó) | ψυχολογικοί (psychologikoí) | ψυχολογικές (psychologikés) | ψυχολογικά (psychologiká) | |