From гүл (gül, “flower”) + жигит (jigit, “fellow, lad”).
Гүлжигит • (Güljigit) (Arabic spelling گۉلجىگىت)
singular (жекелик) | |
---|---|
nominative (атооч) | Гүлжигит Güljigit |
genitive (илик) | Гүлжигиттин Güljigittin |
dative (барыш) | Гүлжигитке Güljigitke |
accusative (табыш) | Гүлжигитти Güljigitti |
locative (жатыш) | Гүлжигитте Güljigitte |
ablative (чыгыш) | Гүлжигиттен Güljigitten |
possessive forms | |
first-person singular (менин) | |
nominative | Гүлжигитим Güljigitim |
genitive | Гүлжигитимдин Güljigitimdin |
dative | Гүлжигитиме Güljigitime |
accusative | Гүлжигитимди Güljigitimdi |
locative | Гүлжигитимде Güljigitimde |
ablative | Гүлжигитимден Güljigitimden |
second-person singular informal (сенин) | |
nominative | Гүлжигитиң Güljigitiŋ |
genitive | Гүлжигитиңдин Güljigitiŋdin |
dative | Гүлжигитиңе Güljigitiŋe |
accusative | Гүлжигитиңди Güljigitiŋdi |
locative | Гүлжигитиңде Güljigitiŋde |
ablative | Гүлжигитиңден Güljigitiŋden |
second-person singular formal (сиздин) | |
nominative | Гүлжигитиңиз Güljigitiŋiz |
genitive | Гүлжигитиңиздин Güljigitiŋizdin |
dative | Гүлжигитиңизге Güljigitiŋizge |
accusative | Гүлжигитиңизди Güljigitiŋizdi |
locative | Гүлжигитиңизде Güljigitiŋizde |
ablative | Гүлжигитиңизден Güljigitiŋizden |