From нур (nur, “beam, ray”) + бек (bek, “chieftain, master”).
Нурбек • (Nurbek) (Arabic spelling نۇربەك)
| singular (жекелик) | |
|---|---|
| nominative (атооч) | Нурбек Nurbek |
| genitive (илик) | Нурбектин Nurbektin |
| dative (барыш) | Нурбекке Nurbekke |
| accusative (табыш) | Нурбекти Nurbekti |
| locative (жатыш) | Нурбекте Nurbekte |
| ablative (чыгыш) | Нурбектен Nurbekten |
| possessive forms | |
| first-person singular (менин) | |
| nominative | Нурбеким Nurbekim |
| genitive | Нурбекимдин Nurbekimdin |
| dative | Нурбекиме Nurbekime |
| accusative | Нурбекимди Nurbekimdi |
| locative | Нурбекимде Nurbekimde |
| ablative | Нурбекимден Nurbekimden |
| second-person singular informal (сенин) | |
| nominative | Нурбекиң Nurbekiŋ |
| genitive | Нурбекиңдин Nurbekiŋdin |
| dative | Нурбекиңе Nurbekiŋe |
| accusative | Нурбекиңди Nurbekiŋdi |
| locative | Нурбекиңде Nurbekiŋde |
| ablative | Нурбекиңден Nurbekiŋden |
| second-person singular formal (сиздин) | |
| nominative | Нурбекиңиз Nurbekiŋiz |
| genitive | Нурбекиңиздин Nurbekiŋizdin |
| dative | Нурбекиңизге Nurbekiŋizge |
| accusative | Нурбекиңизди Nurbekiŋizdi |
| locative | Нурбекиңизде Nurbekiŋizde |
| ablative | Нурбекиңизден Nurbekiŋizden |