From Proto-Turkic *āgïl, from Proto-Turkic *āg- (“to enclose”).
айыл • (ayıl) (Arabic spelling ايىل)
singular (жекелик) |
plural (көптөгөн) | |
---|---|---|
nominative (атооч) | айыл ayıl |
айылдар ayıldar |
genitive (илик) | айылдын ayıldın |
айылдардын ayıldardın |
dative (барыш) | айылга ayılga |
айылдарга ayıldarga |
accusative (табыш) | айылды ayıldı |
айылдарды ayıldardı |
locative (жатыш) | айылда ayılda |
айылдарда ayıldarda |
ablative (чыгыш) | айылдан ayıldan |
айылдардан ayıldardan |
possessive forms | ||
first-person singular (менин) | ||
nominative | айылым ayılım |
айылдарым ayıldarım |
genitive | айылымдын ayılımdın |
айылдарымдын ayıldarımdın |
dative | айылыма ayılıma |
айылдарыма ayıldarıma |
accusative | айылымды ayılımdı |
айылдарымды ayıldarımdı |
locative | айылымда ayılımda |
айылдарымда ayıldarımda |
ablative | айылымдан ayılımdan |
айылдарымдан ayıldarımdan |
second-person singular informal (сенин) | ||
nominative | айылың ayılıŋ |
айылдарың ayıldarıŋ |
genitive | айылыңдын ayılıŋdın |
айылдарыңдын ayıldarıŋdın |
dative | айылыңа ayılıŋa |
айылдарыңа ayıldarıŋa |
accusative | айылыңды ayılıŋdı |
айылдарыңды ayıldarıŋdı |
locative | айылыңда ayılıŋda |
айылдарыңда ayıldarıŋda |
ablative | айылыңдан ayılıŋdan |
айылдарыңдан ayıldarıŋdan |
second-person singular formal (сиздин) | ||
nominative | айылыңыз ayılıŋız |
айылдарыңыз ayıldarıŋız |
genitive | айылыңыздын ayılıŋızdın |
айылдарыңыздын ayıldarıŋızdın |
dative | айылыңызга ayılıŋızga |
айылдарыңызга ayıldarıŋızga |
accusative | айылыңызды ayılıŋızdı |
айылдарыңызды ayıldarıŋızdı |
locative | айылыңызда ayılıŋızda |
айылдарыңызда ayıldarıŋızda |
ablative | айылыңыздан ayılıŋızdan |
айылдарыңыздан ayıldarıŋızdan |
From Proto-Turkic *āgïl, from Proto-Turkic *āg- (“to enclose”).
айыл • (ayïl)
N. A. Baskakov, Toščakova N.A, editor (1947), “айыл”, in Ojrotsko-Russkij Slovarʹ [Oyrot-Russian Dictionary], Moscow: M.: OGIZ, →ISBN