From Proto-Turkic *ata (“father; uncle; ancestor”).
The final -y is originally a vocative affix.
Also see ата (ata, “father”).
атай • (atay)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| absolute | атай (atay) | атайҙар (atayźar) |
| definite genitive | атайҙың (atayźıñ) | атайҙарҙың (atayźarźıñ) |
| dative | атайға (atayğa) | атайҙарға (atayźarğa) |
| definite accusative | атайҙы (atayźı) | атайҙарҙы (atayźarźı) |
| locative | атайҙа (atayźa) | атайҙарҙа (atayźarźa) |
| ablative | атайҙан (atayźan) | атайҙарҙан (atayźarźan) |
From Proto-Turkic *ata (“father; uncle; ancestor”).
атай • (atai)
Borrowed from a Turkic language, from Proto-Turkic *ata. Compare Tatar ата (ata), Bashkir атай (atay) and Kazakh ата (ata).
атай • (ataj)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | атай ataj |
атайёс atajos |
| accusative | атайез atajez |
атайёсыз atajosyz |
| genitive | атайлэн atajlen |
атайёслэн atajoslen |
| dative | атайлы atajly |
атайёслы atajosly |
| ablative | атайлэсь atajleś |
атайёслэсь atajosleś |
| instrumental | атайен atajen |
атайёсын atajosyn |
| abessive | атайтэк atajtek |
атайёстэк atajostek |
| adverbial | атайя ataja |
атайёсъя atajosja |
| inessive | атайын atajyn |
атайёсын atajosyn |
| illative | атайе ataje |
атайёсы atajosy |
| elative | атайысь atajyś |
атайёсысь atajosyś |
| egressive | атайысьен atajyśjen |
атайёсысьен atajosyśjen |
| terminative | атайозь atajoź |
атайёсозь atajosoź |
| prolative | атайетӥ atajeti |
атайёсытӥ atajosyti |
| allative | атайлань atajlań |
атайёслань atajoslań |
|