афинитет • (afinitet) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | афинитет | афинитети |
definite unspecified | афинитетот | афинитетите |
definite proximal | афинитетов | афинитетиве |
definite distal | афинитетон | афинитетине |
vocative | афинитету | афинитети |
count form | — | афинитета |
From German Affinität, from French affinité, from Latin affinitas.
афинѝте̄т m (Latin spelling afinìtēt)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | афинѝте̄т | афинитети |
genitive | афините́та | афинитета |
dative | афинитету | афинитетима |
accusative | афинитет | афинитете |
vocative | афинитете | афинитети |
locative | афинитету | афинитетима |
instrumental | афинитетом | афинитетима |