From Proto-Turkic *adak (“leg”); however, not a regular Kypchak development thereof (which is аяҡ (ayaq)), but apparently a (now extinct) collateral branch with a peculiar semantic shift. Alternatively, from a Mongolic source, from Proto-Mongolic *adag (“end”).
Compare to Uyghur ئاداق (adaq, “end”), Uzbek oyoq (“end, edge”), Kazakh аяқ (aäq, “end”).
аҙаҡ • (aźaq)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | аҙаҡ (aźaq) | аҙаҡтар (aźaqtar) |
definite genitive | аҙаҡтың (aźaqtıñ) | аҙаҡтарҙың (aźaqtarźıñ) |
dative | аҙаҡҡа (aźaqqa) | аҙаҡтарға (aźaqtarğa) |
definite accusative | аҙаҡты (aźaqtı) | аҙаҡтарҙы (aźaqtarźı) |
locative | аҙаҡта (aźaqta) | аҙаҡтарҙа (aźaqtarźa) |
ablative | аҙаҡтан (aźaqtan) | аҙаҡтарҙан (aźaqtarźan) |
аҙаҡ • (aźaq)