From Proto-Turkic *bāldɨŕ (“a man's wife's younger sister; younger relative”).
балдыз • (baldyz)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | балдыз (baldyz) | балдыздар (baldyzdar) |
genitive | балдыздың (baldyzdyñ) | балдыздардың (baldyzdardyñ) |
dative | балдызға (baldyzğa) | балдыздарға (baldyzdarğa) |
accusative | балдызды (baldyzdy) | балдыздарды (baldyzdardy) |
locative | балдызда (baldyzda) | балдыздарда (baldyzdarda) |
ablative | балдыздан (baldyzdan) | балдыздардан (baldyzdardan) |
instrumental | балдызбен (baldyzben) | балдыздармен (baldyzdarmen) |