From *bašaq (“ear of a cereal plant”), from Proto-Turkic *baĺč (“head”).
башаҡ • (başaq)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | башаҡ (başaq) | башаҡтар (başaqtar) |
definite genitive | башаҡтың (başaqtıñ) | башаҡтарҙың (başaqtarźıñ) |
dative | башаҡҡа (başaqqa) | башаҡтарға (başaqtarğa) |
definite accusative | башаҡты (başaqtı) | башаҡтарҙы (başaqtarźı) |
locative | башаҡта (başaqta) | башаҡтарҙа (başaqtarźa) |
ablative | башаҡтан (başaqtan) | башаҡтарҙан (başaqtarźan) |