Inherited from Proto-Slavic *bělina. By surface analysis, бял (bjal, “white”) + -ина́ (-iná, abstract noun formative).
белина́ • (beliná)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | белина́ beliná |
белини́ beliní |
definite | белина́та belináta |
белини́те beliníte |
Instrumental noun of the causative verb бе́ля (bélja, “to whiten”) + -и́на (-ína).
бели́на • (belína)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | бели́на belína |
бели́ни belíni |
definite | бели́ната belínata |
бели́ните belínite |
Inherited from Proto-Slavic *bělina.
белина • (belina) f
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | белина (belina) | белини (belini) |
definite unspecified | белината (belinata) | белините (belinite) |
definite proximal | белинава (belinava) | белиниве (belinive) |
definite distal | белинана (belinana) | белинине (belinine) |
vocative | белино (belino) | белини (belini) |
Inherited from Proto-Slavic *bělina.
белѝна f (Latin spelling belìna)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | белѝна | белине |
genitive | белине | бели́на̄ |
dative | белини | белинама |
accusative | белину | белине |
vocative | белино | белине |
locative | белини | белинама |
instrumental | белином | белинама |