From *bilezik (compare Old Turkic bilezük, bilerzük, bilersük "bracelet"), from a composition of Proto-Turkic stems *bilek (“forearm”) + *yüŕük (“ring”).
Compare with cognates: Kazakh білезік (bılezık), Kyrgyz билерик (bilerik), билезик (bilezik), билездик (bilezdik), Uzbek bilaguzuk, Turkish bilezik (“bracelet”); Yakut биһилэх (bihileq, “fingerring”).
беләҙек • (beləźek)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | беләҙек (beləźek) | беләҙектәр (beləźektər) |
definite genitive | беләҙектең (beləźekteñ) | беләҙектәрҙең (beləźektərźeñ) |
dative | беләҙеккә (beləźekkə) | беләҙектәргә (beləźektərgə) |
definite accusative | беләҙекте (beləźekte) | беләҙектәрҙе (beləźektərźe) |
locative | беләҙектә (beləźektə) | беләҙектәрҙә (beləźektərźə) |
ablative | беләҙектән (beləźektən) | беләҙектәрҙән (beləźektərźən) |