From билүү (bilüü, “to know”) + -гич (-gic).
билгич • (bilgic) (Arabic spelling بئلگىچ)
| singular (жекелик) |
plural (көптөгөн) | |
|---|---|---|
| nominative (атооч) | билгич bilgic |
билгичтер bilgicter |
| genitive (илик) | билгичтин bilgictin |
билгичтердин bilgicterdin |
| dative (барыш) | билгичке bilgicke |
билгичтерге bilgicterge |
| accusative (табыш) | билгичти bilgicti |
билгичтерди bilgicterdi |
| locative (жатыш) | билгичте bilgicte |
билгичтерде bilgicterde |
| ablative (чыгыш) | билгичтен bilgicten |
билгичтерден bilgicterden |
| possessive forms | ||
| first-person singular (менин) | ||
| nominative | билгичим bilgicim |
билгичтерим bilgicterim |
| genitive | билгичимдин bilgicimdin |
билгичтеримдин bilgicterimdin |
| dative | билгичиме bilgicime |
билгичтериме bilgicterime |
| accusative | билгичимди bilgicimdi |
билгичтеримди bilgicterimdi |
| locative | билгичимде bilgicimde |
билгичтеримде bilgicterimde |
| ablative | билгичимден bilgicimden |
билгичтеримден bilgicterimden |
| second-person singular informal (сенин) | ||
| nominative | билгичиң bilgiciŋ |
билгичтериң bilgicteriŋ |
| genitive | билгичиңдин bilgiciŋdin |
билгичтериңдин bilgicteriŋdin |
| dative | билгичиңе bilgiciŋe |
билгичтериңе bilgicteriŋe |
| accusative | билгичиңди bilgiciŋdi |
билгичтериңди bilgicteriŋdi |
| locative | билгичиңде bilgiciŋde |
билгичтериңде bilgicteriŋde |
| ablative | билгичиңден bilgiciŋden |
билгичтериңден bilgicteriŋden |
| second-person singular formal (сиздин) | ||
| nominative | билгичиңиз bilgiciŋiz |
билгичтериңиз bilgicteriŋiz |
| genitive | билгичиңиздин bilgiciŋizdin |
билгичтериңиздин bilgicteriŋizdin |
| dative | билгичиңизге bilgiciŋizge |
билгичтериңизге bilgicteriŋizge |
| accusative | билгичиңизди bilgiciŋizdi |
билгичтериңизди bilgicteriŋizdi |
| locative | билгичиңизде bilgiciŋizde |
билгичтериңизде bilgicteriŋizde |
| ablative | билгичиңизден bilgiciŋizden |
билгичтериңизден bilgicteriŋizden |