From Standard Turkic *bẹšik (“cradle”), probably from Proto-Turkic *bẹĺčig (“cradle”).
Cognate with Old Uyghur (bešik, “cradle”);[1] Tatar бишек (bişek), Kazakh бесік (besık), Kyrgyz бешик (beşik), Uzbek beshik, Uyghur بۆشۈك (böshük), Azerbaijani beşik, Turkish beşik, Khakas пизік (pizìk), Tofa беӌик, Yakut биһик (bihik, “cradle”); Chuvash пелче (pelč̬e, “swaddling clothes”), also Hungarian bölcső (“cradle”) (an Onogur borrowing).
бишек • (bişek)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | бишек (bişek) | бишектәр (bişektər) |
definite genitive | бишектең (bişekteñ) | бишектәрҙең (bişektərźeñ) |
dative | бишеккә (bişekkə) | бишектәргә (bişektərgə) |
definite accusative | бишекте (bişekte) | бишектәрҙе (bişektərźe) |
locative | бишектә (bişektə) | бишектәрҙә (bişektərźə) |
ablative | бишектән (bişektən) | бишектәрҙән (bişektərźən) |
From Proto-Turkic *bēšik.
бишек • (bişek)