From бу́дя (búdja, “to awake”) + -илник (-ilnik). Compare Russian буди́льник (budílʹnik).
буди́лник • (budílnik) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | буди́лник budílnik |
буди́лници budílnici |
definite (subject form) |
буди́лникът budílnikǎt |
буди́лниците budílnicite |
definite (object form) |
буди́лника budílnika | |
count form | — | буди́лника budílnika |
бу́дилник • (búdilnik) m (plural буди́лници)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | будилник | будилници |
definite unspecified | будилникот | будилниците |
definite proximal | будилников | будилнициве |
definite distal | будилникон | будилницине |
vocative | будилнику | будилници |
count form | — | будилника |
From бу́дити.
бу̀дӣлнӣк m (Latin spelling bùdīlnīk)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | будилник | будилници |
genitive | будилника | будилника |
dative | будилнику | будилницима |
accusative | будилник | будилнике |
vocative | будилниче | будилници |
locative | будилнику | будилницима |
instrumental | будилником | будилницима |