From Proto-Slavic *věriti; cognate with Ukrainian ві́рити (víryty), Russian ве́рить (véritʹ). Morphologically, from ве́ра (vjéra) + -ыць (-ycʹ).
ве́рыць • (vjérycʹ) impf (perfective паве́рыць)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | ве́рыць vjérycʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | — |
| passive | — | — |
| adverbial | ве́рачы vjéračy |
ве́рыўшы vjéryŭšy |
| present tense | future tense | |
| 1st singular я |
ве́ру vjéru |
бу́ду ве́рыць búdu vjérycʹ |
| 2nd singular ты |
ве́рыш vjéryš |
бу́дзеш ве́рыць búdzješ vjérycʹ |
| 3rd singular ён / яна́ / яно́ |
ве́рыць vjérycʹ |
бу́дзе ве́рыць búdzje vjérycʹ |
| 1st plural мы |
ве́рым vjérym |
бу́дзем ве́рыць búdzjem vjérycʹ |
| 2nd plural вы |
ве́рыце vjérycje |
бу́дзеце ве́рыць búdzjecje vjérycʹ |
| 3rd plural яны́ |
ве́раць vjéracʹ |
бу́дуць ве́рыць búducʹ vjérycʹ |
| imperative | singular | plural |
| second-person | вер vjer |
ве́рце vjércje |
| past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
| masculine я / ты / ён |
ве́рыў vjéryŭ |
ве́рылі vjéryli |
| feminine я / ты / яна́ |
ве́рыла vjéryla | |
| neuter яно́ |
ве́рыла vjéryla | |