дијагностичар • (dijagnostičar) m (feminine дијагностичарка)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | дијагностичар (dijagnostičar) | дијагностичари (dijagnostičari) |
| definite unspecified | дијагностичарот (dijagnostičarot) | дијагностичарите (dijagnostičarite) |
| definite proximal | дијагностичаров (dijagnostičarov) | дијагностичариве (dijagnostičarive) |
| definite distal | дијагностичарон (dijagnostičaron) | дијагностичарине (dijagnostičarine) |
| vocative | дијагностичаре (dijagnostičare) | дијагностичари (dijagnostičari) |
| count form | — | дијагностичара (dijagnostičara) |
дијагно̀стича̄р m (Latin spelling dijagnòstičār)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | дијагностичар | дијагностичари |
| genitive | дијагностичара | дијагностичара |
| dative | дијагностичару | дијагностичарима |
| accusative | дијагностичара | дијагностичаре |
| vocative | дијагностичару | дијагностичари |
| locative | дијагностичару | дијагностичарима |
| instrumental | дијагностичаром | дијагностичарима |