догоре́ть • (dogorétʹ) pf (imperfective догора́ть)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | догоре́ть dogorétʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | догоре́вший dogorévšij |
passive | — | — |
adverbial | — | догоре́в dogorév, догоре́вши dogorévši |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | догорю́ dogorjú |
2nd singular (ты) | — | догори́шь dogoríšʹ |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | догори́т dogorít |
1st plural (мы) | — | догори́м dogorím |
2nd plural (вы) | — | догори́те dogoríte |
3rd plural (они́) | — | догоря́т dogorját |
imperative | singular | plural |
догори́ dogorí |
догори́те dogoríte | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | догоре́л dogorél |
догоре́ли dogoréli |
feminine (я/ты/она́) | догоре́ла dogoréla | |
neuter (оно́) | догоре́ло dogorélo |