Доне́ць (Donécʹ) + -ча́нин (-čányn) or Донецьк (Donecʹk) + -анин (-anyn).
донечча́нин • (doneččányn) m pers (genitive донечча́нина, nominative plural донечча́ни, genitive plural донечча́н, female equivalent донечча́нка)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | донечча́нин doneččányn |
донечча́ни doneččány |
genitive | донечча́нина doneččányna |
донечча́н doneččán |
dative | донечча́нинові, донечча́нину doneččánynovi, doneččánynu |
донечча́нам doneččánam |
accusative | донечча́нина doneččányna |
донечча́н doneččán |
instrumental | донечча́нином doneččánynom |
донечча́нами doneččánamy |
locative | донечча́нинові, донечча́нині doneččánynovi, doneččányni |
донечча́нах doneččánax |
vocative | донечча́нине doneččányne |
донечча́ни doneččány |