Inherited from Proto-Slavic *dostojьnъ. By surface analysis, до- (do-) + стоя́ти (stojáty) + -ний (-nyj). Compare Russian досто́йный (dostójnyj), Belarusian дасто́йны (dastójny), Polish dostojny, Bulgarian досто́ен (dostóen).
досто́йний • (dostójnyj) (adverb досто́йно, abstract noun досто́йність)
| masculine | neuter | feminine | plural | ||
|---|---|---|---|---|---|
| nominative | досто́йний dostójnyj |
досто́йне dostójne |
досто́йна dostójna |
досто́йні dostójni | |
| genitive | досто́йного dostójnoho |
досто́йної dostójnoji |
досто́йних dostójnyx | ||
| dative | досто́йному dostójnomu |
досто́йній dostójnij |
досто́йним dostójnym | ||
| accusative | animate | досто́йного dostójnoho |
досто́йне dostójne |
досто́йну dostójnu |
досто́йних dostójnyx |
| inanimate | досто́йний dostójnyj |
досто́йні dostójni | |||
| instrumental | досто́йним dostójnym |
досто́йною dostójnoju |
досто́йними dostójnymy | ||
| locative | досто́йному, досто́йнім dostójnomu, dostójnim |
досто́йній dostójnij |
досто́йних dostójnyx | ||