дѣла(ти) (děla(ti), “to work”) + -тель (-telĭ)
дѣлател҄ь • (dělatelʹĭ) m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | дѣлател҄ь dělatelʹĭ |
дѣлател҄а dělatelʹa |
дѣлател҄и dělatelʹi |
genitive | дѣлател҄а dělatelʹa |
дѣлател҄оу dělatelʹu |
дѣлател҄ь dělatelʹĭ |
dative | дѣлател҄оу, дѣлател҄еви dělatelʹu, dělatelʹjevi |
дѣлател҄ема dělatelʹjema |
дѣлател҄емъ dělatelʹjemŭ |
accusative | дѣлател҄ь, дѣлател҄а dělatelʹĭ, dělatelʹa |
дѣлател҄а dělatelʹa |
дѣлател҄ѧ dělatelʹję |
instrumental | дѣлател҄емь dělatelʹjemĭ |
дѣлател҄ема dělatelʹjema |
дѣлател҄и dělatelʹi |
locative | дѣлател҄и dělatelʹi |
дѣлател҄оу dělatelʹu |
дѣлател҄ихъ dělatelʹixŭ |
vocative | дѣлател҄оу dělatelʹu |
дѣлател҄а dělatelʹa |
дѣлател҄и dělatelʹi |