From Proto-Turkic *tǖk (“hair”). Cognate with Turkish tüy.
дүк • (dük) (definite accusative дүктү, plural дүктер)
| Declension of дүк | ||
|---|---|---|
| Nominative | дүк dük | |
| Accusative | дүктү düktü | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | дүк dük |
дүктер dükter |
| Genitive | дүктүң düktüñ |
дүктерниң dükterniñ |
| Accusative | дүктү düktü |
дүктерни dükterni |
| Dative | дүкке dükke |
дүктерге dükterge |
| Locative | дүкте dükte |
дүктерде dükterde |
| Ablative | дүктен dükten |
дүктерден dükterden |
| Prolative I | дүкче dükçe |
дүктерже dükterje |
| Prolative II | дүктүве düktüve |
дүктердүве dükterdüve |
| First person singular possessive forms of дүк | ||
|---|---|---|
| Nominative | дүкүм düküm | |
| Accusative | дүкүмнү dükümnü | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | дүкүм düküm |
дүктерим dükterim |
| Genitive | дүкүмнүң dükümnüñ |
дүктеримниң dükterimniñ |
| Accusative | дүкүмнү dükümnü |
дүктеримни dükterimni |
| Dative | дүкүмге dükümge |
дүктеримге dükterimge |
| Locative | дүкүмде dükümde |
дүктеримде dükterimde |
| Ablative | дүкүмден dükümden |
дүктеримден dükterimden |
| Prolative I | дүкүмже dükümje |
дүктеримже dükterimje |
| Prolative II | дүкүмдүве dükümdüve |
дүктеримдүве dükterimdüve |