дәлел (dälel) + -деме (-deme).
дәлелдеме • (däleldeme)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | дәлелдеме (däleldeme) | дәлелдемелер (däleldemeler) |
genitive | дәлелдеменің (däleldemenıñ) | дәлелдемелердің (däleldemelerdıñ) |
dative | дәлелдемеге (däleldemege) | дәлелдемелерге (däleldemelerge) |
accusative | дәлелдемені (däleldemenı) | дәлелдемелерді (däleldemelerdı) |
locative | дәлелдемеде (däleldemede) | дәлелдемелерде (däleldemelerde) |
ablative | дәлелдемеден (däleldemeden) | дәлелдемелерден (däleldemelerden) |
instrumental | дәлелдемемен (däleldememen) | дәлелдемелермен (däleldemelermen) |