епилептичар • (epileptičar) m (feminine епилептичарка, relational adjective епилептичен)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | епилептичар (epileptičar) | епилептичари (epileptičari) |
| definite unspecified | епилептичарот (epileptičarot) | епилептичарите (epileptičarite) |
| definite proximal | епилептичаров (epileptičarov) | епилептичариве (epileptičarive) |
| definite distal | епилептичарон (epileptičaron) | епилептичарине (epileptičarine) |
| vocative | епилептичаре (epileptičare) | епилептичари (epileptičari) |
| count form | — | епилептичара (epileptičara) |
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
епилѐптича̄р m (Latin spelling epilèptičār)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | епилептичар | епилептичари |
| genitive | епилептичара | епилептичара |
| dative | епилептичару | епилептичарима |
| accusative | епилептичара | епилептичаре |
| vocative | епилептичару | епилептичари |
| locative | епилептичару | епилептичарима |
| instrumental | епилептичаром | епилептичарима |