епилептичар • (epileptičar) m (feminine епилептичарка, relational adjective епилептичен)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | епилептичар | епилептичари |
definite unspecified | епилептичарот | епилептичарите |
definite proximal | епилептичаров | епилептичариве |
definite distal | епилептичарон | епилептичарине |
vocative | епилептичаре | епилептичари |
count form | — | епилептичара |
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
епилѐптича̄р m (Latin spelling epilèptičār)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | епилептичар | епилептичари |
genitive | епилептичара | епилептичара |
dative | епилептичару | епилептичарима |
accusative | епилептичара | епилептичаре |
vocative | епилептичару | епилептичари |
locative | епилептичару | епилептичарима |
instrumental | епилептичаром | епилептичарима |