Either from Russian эпило́г (epilóg) (borrowed from French) or directly from French épilogue; both from Latin epilogus from Ancient Greek ἐπῐ́λογος (epílogos, “epilogue of a play, peroration of a speech"”).
епило́г • (epilóg) m
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | епило́г epilóg |
епило́зи epilózi |
| definite (subject form) |
епило́гът epilógǎt |
епило́зите epilózite |
| definite (object form) |
епило́га epilóga | |
| count form | — | епило́га epilóga |
епилог • (epilog) m
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | епилог (epilog) | епилози (epilozi) |
| definite unspecified | епилогот (epilogot) | епилозите (epilozite) |
| definite proximal | епилогов (epilogov) | епилозиве (epilozive) |
| definite distal | епилогон (epilogon) | епилозине (epilozine) |
| vocative | епилогу (epilogu) | епилози (epilozi) |
| count form | — | епилога (epiloga) |
епѝлог m (Latin spelling epìlog)