From Ancient Greek Ἐπιφάνιος (Epiphánios).
епифании • (epifanii) m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | епифании epifanii |
епифании epifanii |
епифаниѩ epifaniję |
genitive | епифаниѩ epifaniję |
епифанию epifaniju |
епифании epifanii |
dative | епифании epifanii |
епифаниꙗма epifanijama |
епифаниꙗмъ epifanijamŭ |
accusative | епифаниѭ epifanijǫ |
епифании epifanii |
епифаниѩ epifaniję |
instrumental | епифаниѥѭ epifanijejǫ |
епифаниꙗма epifanijama |
епифаниꙗми epifanijami |
locative | епифании epifanii |
епифанию epifaniju |
епифаниꙗхъ epifanijaxŭ |
vocative | епифаниѥ epifanije |
епифании epifanii |
епифаниѩ epifaniję |