From Arabic يَتِيم (yatīm, “orphan”).
етем • (yetem)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | етем (yetem) | етемдәр (yetemdər) |
definite genitive | етемдең (yetemdeñ) | етемдәрҙең (yetemdərźeñ) |
dative | етемгә (yetemgə) | етемдәргә (yetemdərgə) |
definite accusative | етемде (yetemde) | етемдәрҙе (yetemdərźe) |
locative | етемдә (yetemdə) | етемдәрҙә (yetemdərźə) |
ablative | етемдән (yetemdən) | етемдәрҙән (yetemdərźən) |