From загадува (zagaduva, “to pollute”) + -ач (-ač).
загадувач • (zagaduvač) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | загадувач (zagaduvač) | загадувачи (zagaduvači) |
definite unspecified | загадувачот (zagaduvačot) | загадувачите (zagaduvačite) |
definite proximal | загадувачов (zagaduvačov) | загадувачиве (zagaduvačive) |
definite distal | загадувачон (zagaduvačon) | загадувачине (zagaduvačine) |
vocative | загадувачу (zagaduvaču) | загадувачи (zagaduvači) |
count form | — | загадувача (zagaduvača) |