засти́гнуть (zastígnutʹ) + -а́ть (-átʹ)
застига́ть • (zastigátʹ) impf (perfective засти́гнуть or засти́чь)
imperfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | застига́ть zastigátʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | застига́ющий zastigájuščij |
застига́вший zastigávšij |
passive | застига́емый zastigájemyj |
— |
adverbial | застига́я zastigája |
застига́в zastigáv, застига́вши zastigávši |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | застига́ю zastigáju |
бу́ду застига́ть búdu zastigátʹ |
2nd singular (ты) | застига́ешь zastigáješʹ |
бу́дешь застига́ть búdešʹ zastigátʹ |
3rd singular (он/она́/оно́) | застига́ет zastigájet |
бу́дет застига́ть búdet zastigátʹ |
1st plural (мы) | застига́ем zastigájem |
бу́дем застига́ть búdem zastigátʹ |
2nd plural (вы) | застига́ете zastigájete |
бу́дете застига́ть búdete zastigátʹ |
3rd plural (они́) | застига́ют zastigájut |
бу́дут застига́ть búdut zastigátʹ |
imperative | singular | plural |
застига́й zastigáj |
застига́йте zastigájte | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | застига́л zastigál |
застига́ли zastigáli |
feminine (я/ты/она́) | застига́ла zastigála | |
neuter (оно́) | застига́ло zastigálo |