Inherited from Proto-Slavic *zěnica.
зѣница • (zěnica) f
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | зѣница zěnica |
зѣници zěnici |
зѣницѧ zěnicę |
genitive | зѣницѧ zěnicę |
зѣницоу zěnicu |
зѣниць zěnicĭ |
dative | зѣници zěnici |
зѣницама zěnicama |
зѣницамъ zěnicamŭ |
accusative | зѣницѫ zěnicǫ |
зѣници zěnici |
зѣницѧ zěnicę |
instrumental | зѣницеѭ zěnicejǫ |
зѣницама zěnicama |
зѣницами zěnicami |
locative | зѣници zěnici |
зѣницоу zěnicu |
зѣницахъ zěnicaxŭ |
vocative | зѣнице zěnice |
зѣници zěnici |
зѣницѧ zěnicę |
From Proto-Slavic *zěnica.
зѣница (zěnica) f
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | зѣница zěnica |
зѣници zěnici |
зѣницѣ zěnicě |
genitive | зѣницѣ zěnicě |
зѣницу zěnicu |
зѣниць zěnicĭ |
dative | зѣници zěnici |
зѣницама zěnicama |
зѣницамъ zěnicamŭ |
accusative | зѣницѫ zěnicǫ |
зѣници zěnici |
зѣницѣ zěnicě |
instrumental | зѣницеѭ zěnicejǫ |
зѣницама zěnicama |
зѣницами zěnicami |
locative | зѣници zěnici |
зѣницу zěnicu |
зѣницахъ zěnicaxŭ |
vocative | зѣнице zěnice |
зѣници zěnici |
зѣницѣ zěnicě |