изложи́ть • (izložítʹ) pf (imperfective излага́ть)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | изложи́ть izložítʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | изложи́вший izložívšij |
| passive | — | изло́женный izlóžennyj |
| adverbial | — | изложи́в izložív, изложи́вши izložívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | изложу́ izložú |
| 2nd singular (ты) | — | изло́жишь izlóžišʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | изло́жит izlóžit |
| 1st plural (мы) | — | изло́жим izlóžim |
| 2nd plural (вы) | — | изло́жите izlóžite |
| 3rd plural (они́) | — | изло́жат izlóžat |
| imperative | singular | plural |
| изложи́ izloží |
изложи́те izložíte | |
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | изложи́л izložíl |
изложи́ли izložíli |
| feminine (я/ты/она́) | изложи́ла izložíla | |
| neuter (оно́) | изложи́ло izložílo | |