Borrowed from Latin individuum.
индиви́дуум • (indivíduum) m anim (genitive индиви́дуума, nominative plural индиви́дуумы, genitive plural индиви́дуумов)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | индиви́дуум indivíduum |
индиви́дуумы indivíduumy |
genitive | индиви́дуума indivíduuma |
индиви́дуумов indivíduumov |
dative | индиви́дууму indivíduumu |
индиви́дуумам indivíduumam |
accusative | индиви́дуума indivíduuma |
индиви́дуумов indivíduumov |
instrumental | индиви́дуумом indivíduumom |
индиви́дуумами indivíduumami |
prepositional | индиви́дууме indivíduume |
индиви́дуумах indivíduumax |
индиви́дуум m (Latin spelling indivíduum)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | индивидуум | индивидууми |
genitive | индивидуума | индивидуума |
dative | индивидууму | индивидуумима |
accusative | индивидуума | индивидууме |
vocative | индивидууме | индивидууми |
locative | индивидууму | индивидуумима |
instrumental | индивидуумом | индивидуумима |