From a Turkic language, ultimately from Arabic إنسان. Compare Azerbaijani insan.
инсан • (insan)
From Arabic إنسان (ʔinsān, “human being”).
инсан • (insan)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| absolute | инсан (insan) | инсандар (insandar) |
| definite genitive | инсандың (insandıñ) | инсандарҙың (insandarźıñ) |
| dative | инсанға (insanğa) | инсандарға (insandarğa) |
| definite accusative | инсанды (insandı) | инсандарҙы (insandarźı) |
| locative | инсанда (insanda) | инсандарҙа (insandarźa) |
| ablative | инсандан (insandan) | инсандарҙан (insandarźan) |
Derived from Arabic إنسان (ʔinsān).
инсан • (insan)
From Arabic إنسان (ʔinsān, “human being”).
инсан • (insan)
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| nominative | инсан (insan) | инсанлар (insanlar) |
| accusative | инсанны (insannı) | инсанланы (insanlanı) |
| dative | инсангъа (insanğa) | инсанлагъа (insanlağa) |
| locative | инсанда (insanda) | инсанларда (insanlarda) |
| ablative | инсандан (insandan) | инсанлардан (insanlardan) |
| genitive | инсанны (insannı) | инсанланы (insanlanı) |
| 1sg | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | инсаным (insanım) | инсанларым (insanlarım) |
| accusative | инсанымны (insanımnı) | инсанларымны (insanlarımnı) |
| dative | инсанымгъа (insanımğa) | инсанларыма (insanlarıma) |
| locative | инсанымда (insanımda) | инсанларымда (insanlarımda) |
| ablative | инсанымдан (insanımdan) | инсанларымдан (insanlarımdan) |
| genitive | инсанымны (insanımnı) | инсанларымны (insanlarımnı) |
| 1pl | Singular | Plural |
| nominative | инсаныбыз (insanıbız) | инсанларыбыз (insanlarıbız) |
| accusative | инсаныбызны (insanıbıznı) | инсанларыбызны (insanlarıbıznı) |
| dative | инсаныбызгъа (insanıbızğa) | инсанларыбызгъа (insanlarıbızğa) |
| locative | инсаныбызда (insanıbızda) | инсанларыбызда (insanlarıbızda) |
| ablative | инсаныбыздан (insanıbızdan) | инсанларыбыздан (insanlarıbızdan) |
| genitive | инсаныбызны (insanıbıznı) | инсанларыбызны (insanlarıbıznı) |
| 2sg | Singular | Plural |
| nominative | инсанынгъ (insanınğ) | инсанларынгъ (insanlarınğ) |
| accusative | инсанынгъны (insanınğnı) | инсанларынгъны (insanlarınğnı) |
| dative | инсанынгъа (insanınğa) | инсанларынгъа (insanlarınğa) |
| locative | инсанынгъда (insanınğda) | инсанларынгъда (insanlarınğda) |
| ablative | инсанынгъдан (insanınğdan) | инсанларынгъдан (insanlarınğdan) |
| genitive | инсанынгъны (insanınğnı) | инсанларынгъны (insanlarınğnı) |
| 2pl | Singular | Plural |
| nominative | инсаныгъыз (insanığız) | инсанларыгъыз (insanlarığız) |
| accusative | инсаныгъызны (insanığıznı) | инсанларыгъызны (insanlarığıznı) |
| dative | инсаныгъызгъа (insanığızğa) | инсанларыгъызгъа (insanlarığızğa) |
| locative | инсаныгъызда (insanığızda) | инсанларыгъызда (insanlarığızda) |
| ablative | инсаныгъыздан (insanığızdan) | инсанларыбыздан (insanlarıbızdan) |
| genitive | инсаныгъызны (insanığıznı) | инсанларыгъызны (insanlarığıznı) |
| 3 | Singular | Plural |
| nominative | инсаны (insanı) | инсанлары (insanları) |
| accusative | инсанын (insanın) | инсанларын (insanların) |
| dative | инсанына (insanına) | инсанларына (insanlarına) |
| locative | инсанында (insanında) | инсанларында (insanlarında) |
| ablative | инсанындан (insanından) | инсанларындан (insanlarından) |
| genitive | инсаныны (insanını) | инсанларыны (insanlarını) |
From Arabic إنسان (ʔinsān, “human being”).
инсан • (insan) (Arabic spelling ئنسان)
| singular (жекелик) |
plural (көптөгөн) | |
|---|---|---|
| nominative (атооч) | инсан insan |
инсандар insandar |
| genitive (илик) | инсандын insandın |
инсандардын insandardın |
| dative (барыш) | инсанга insanga |
инсандарга insandarga |
| accusative (табыш) | инсанды insandı |
инсандарды insandardı |
| locative (жатыш) | инсанда insanda |
инсандарда insandarda |
| ablative (чыгыш) | инсандан insandan |
инсандардан insandardan |
| possessive forms | ||
| first-person singular (менин) | ||
| nominative | инсаным insanım |
инсандарым insandarım |
| genitive | инсанымдын insanımdın |
инсандарымдын insandarımdın |
| dative | инсаныма insanıma |
инсандарыма insandarıma |
| accusative | инсанымды insanımdı |
инсандарымды insandarımdı |
| locative | инсанымда insanımda |
инсандарымда insandarımda |
| ablative | инсанымдан insanımdan |
инсандарымдан insandarımdan |
| second-person singular informal (сенин) | ||
| nominative | инсаның insanıŋ |
инсандарың insandarıŋ |
| genitive | инсаныңдын insanıŋdın |
инсандарыңдын insandarıŋdın |
| dative | инсаныңа insanıŋa |
инсандарыңа insandarıŋa |
| accusative | инсаныңды insanıŋdı |
инсандарыңды insandarıŋdı |
| locative | инсаныңда insanıŋda |
инсандарыңда insandarıŋda |
| ablative | инсаныңдан insanıŋdan |
инсандарыңдан insandarıŋdan |
| second-person singular formal (сиздин) | ||
| nominative | инсаныңыз insanıŋız |
инсандарыңыз insandarıŋız |
| genitive | инсаныңыздын insanıŋızdın |
инсандарыңыздын insandarıŋızdın |
| dative | инсаныңызга insanıŋızga |
инсандарыңызга insandarıŋızga |
| accusative | инсаныңызды insanıŋızdı |
инсандарыңызды insandarıŋızdı |
| locative | инсаныңызда insanıŋızda |
инсандарыңызда insandarıŋızda |
| ablative | инсаныңыздан insanıŋızdan |
инсандарыңыздан insandarıŋızdan |
From a Turkic language, ultimately from Arabic إنسان. Compare Azerbaijani insan.
инсан • (insan)