From Proto-Turkic *iri- (“to rot; pus”). Cognate with Turkish irin and Yakut ириҥэ (iriñe).
ириң • (iriŋ) (Arabic spelling ئرىڭ)
| singular (жекелик) |
plural (көптөгөн) | |
|---|---|---|
| nominative (атооч) | ириң iriŋ |
ириңдер iriŋder |
| genitive (илик) | ириңдин iriŋdin |
ириңдердин iriŋderdin |
| dative (барыш) | ириңге iriŋge |
ириңдерге iriŋderge |
| accusative (табыш) | ириңди iriŋdi |
ириңдерди iriŋderdi |
| locative (жатыш) | ириңде iriŋde |
ириңдерде iriŋderde |
| ablative (чыгыш) | ириңден iriŋden |
ириңдерден iriŋderden |
| possessive forms | ||
| first-person singular (менин) | ||
| nominative | ириңим iriŋim |
ириңдерим iriŋderim |
| genitive | ириңимдин iriŋimdin |
ириңдеримдин iriŋderimdin |
| dative | ириңиме iriŋime |
ириңдериме iriŋderime |
| accusative | ириңимди iriŋimdi |
ириңдеримди iriŋderimdi |
| locative | ириңимде iriŋimde |
ириңдеримде iriŋderimde |
| ablative | ириңимден iriŋimden |
ириңдеримден iriŋderimden |
| second-person singular informal (сенин) | ||
| nominative | ириңиң iriŋiŋ |
ириңдериң iriŋderiŋ |
| genitive | ириңиңдин iriŋiŋdin |
ириңдериңдин iriŋderiŋdin |
| dative | ириңиңе iriŋiŋe |
ириңдериңе iriŋderiŋe |
| accusative | ириңиңди iriŋiŋdi |
ириңдериңди iriŋderiŋdi |
| locative | ириңиңде iriŋiŋde |
ириңдериңде iriŋderiŋde |
| ablative | ириңиңден iriŋiŋden |
ириңдериңден iriŋderiŋden |
| second-person singular formal (сиздин) | ||
| nominative | ириңиңиз iriŋiŋiz |
ириңдериңиз iriŋderiŋiz |
| genitive | ириңиңиздин iriŋiŋizdin |
ириңдериңиздин iriŋderiŋizdin |
| dative | ириңиңизге iriŋiŋizge |
ириңдериңизге iriŋderiŋizge |
| accusative | ириңиңизди iriŋiŋizdi |
ириңдериңизди iriŋderiŋizdi |
| locative | ириңиңизде iriŋiŋizde |
ириңдериңизде iriŋderiŋizde |
| ablative | ириңиңизден iriŋiŋizden |
ириңдериңизден iriŋderiŋizden |