From Arabic اِخْتِلال (iḵtilāl, “confusion; disorder; disturbance”).
ихтилал • (ixtilal)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| absolute | ихтилал (ixtilal) | ихтилалдар (ixtilaldar) |
| definite genitive | ихтилалдың (ixtilaldıñ) | ихтилалдарҙың (ixtilaldarźıñ) |
| dative | ихтилалға (ixtilalğa) | ихтилалдарға (ixtilaldarğa) |
| definite accusative | ихтилалды (ixtilaldı) | ихтилалдарҙы (ixtilaldarźı) |
| locative | ихтилалда (ixtilalda) | ихтилалдарҙа (ixtilaldarźa) |
| ablative | ихтилалдан (ixtilaldan) | ихтилалдарҙан (ixtilaldarźan) |