Borrowed from Czech karlík or Polish karlik, from Old High German karal, whence Middle High German karl (“little boy”) and German Kerl (“young man”). Compare Russian ка́рлик (kárlik).
ка́рлік • (kárlik) m pers (genitive ка́рліка, nominative plural ка́рлікі, genitive plural ка́рлікаў, feminine ка́рліца, relational adjective ка́рлікавы)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ка́рлік kárlik |
ка́рлікі kárliki |
genitive | ка́рліка kárlika |
ка́рлікаў kárlikaŭ |
dative | ка́рліку kárliku |
ка́рлікам kárlikam |
accusative | ка́рліка kárlika |
ка́рлікаў kárlikaŭ |
instrumental | ка́рлікам kárlikam |
ка́рлікамі kárlikami |
locative | ка́рліку kárliku |
ка́рліках kárlikax |
count form | — | ка́рлікі1 kárliki1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.