Borrowed from Ottoman Turkish قفتان (kaftan), from Classical Persian خفتان (xaftān).
кафта́н • (kaftán) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | кафта́н kaftán |
кафта́ни kaftáni |
definite (subject form) |
кафта́нът kaftánǎt |
кафта́ните kaftánite |
definite (object form) |
кафта́на kaftána | |
count form | — | кафта́на kaftána |
Borrowed from Ottoman Turkish قفتان (kaftan).
ка́фтан • (káftan) m (plural ка́фтани)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | кафтан (kaftan) | кафтани (kaftani) |
definite unspecified | кафтанот (kaftanot) | кафтаните (kaftanite) |
definite proximal | кафтанов (kaftanov) | кафтаниве (kaftanive) |
definite distal | кафтанон (kaftanon) | кафтанине (kaftanine) |
vocative | кафтану (kaftanu) кафтане (kaftane) |
кафтани (kaftani) |
count form | — | кафтана (kaftana) |
Borrowed from Ottoman Turkish قفتان (kaftan).
кафта́н • (kaftán) m inan (genitive кафта́на, nominative plural кафта́ны, genitive plural кафта́нов)
Borrowed from Ottoman Turkish قفتان (kaftan).
ка̀фтан m (Latin spelling kàftan)