From Proto-Slavic *kòtъka.
котъка • (kotŭka) f
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | котъка kotŭka |
котъкѣ kotŭkě |
котъкꙑ kotŭky |
genitive | котъкꙑ kotŭky |
котъкоу kotŭku |
котъкъ kotŭkŭ |
dative | котъкѣ kotŭkě |
котъкама kotŭkama |
котъкамъ kotŭkamŭ |
accusative | котъкѫ kotŭkǫ |
котъкѣ kotŭkě |
котъкꙑ kotŭky |
instrumental | котъкоѭ kotŭkojǫ |
котъкама kotŭkama |
котъками kotŭkami |
locative | котъкѣ kotŭkě |
котъкоу kotŭku |
котъкахъ kotŭkaxŭ |
vocative | котъко kotŭko |
котъкѣ kotŭkě |
котъкꙑ kotŭky |