кръститель • (krŭstitelĭ) m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | кръститель krŭstitelĭ |
кръстителꙗ krŭstitelja |
кръстители krŭstiteli |
genitive | кръстителꙗ krŭstitelja |
кръстителю krŭstitelju |
кръститель krŭstitelĭ |
dative | кръстителю, кръстителеви krŭstitelju, krŭstitelevi |
кръстителема krŭstitelema |
кръстителемъ krŭstitelemŭ |
accusative | кръститель, кръстителꙗ krŭstitelĭ, krŭstitelja |
кръстителꙗ krŭstitelja |
кръстителѧ krŭstitelę |
instrumental | кръстителемь krŭstitelemĭ |
кръстителема krŭstitelema |
кръстители krŭstiteli |
locative | кръстители krŭstiteli |
кръстителю krŭstitelju |
кръстителихъ krŭstitelixŭ |
vocative | кръстителю krŭstitelju |
кръстителꙗ krŭstitelja |
кръстители krŭstiteli |