Inherited from Old Ruthenian кирова́ти (kirováti), керова́ти (kerováti), from Middle Polish kierować.[1][2]
кірава́ць • (kiravácʹ) impf (perfective накірава́ць)
imperfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | кірава́ць kiravácʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | — |
adverbial | кіру́ючы kirújučy |
кірава́ўшы kiraváŭšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
кіру́ю kirúju |
бу́ду кірава́ць búdu kiravácʹ |
2nd singular ты |
кіру́еш kirúješ |
бу́дзеш кірава́ць búdzješ kiravácʹ |
3rd singular ён / яна́ / яно́ |
кіру́е kirúje |
бу́дзе кірава́ць búdzje kiravácʹ |
1st plural мы |
кіру́ем kirújem |
бу́дзем кірава́ць búdzjem kiravácʹ |
2nd plural вы |
кіру́еце kirújecje |
бу́дзеце кірава́ць búdzjecje kiravácʹ |
3rd plural яны́ |
кіру́юць kirújucʹ |
бу́дуць кірава́ць búducʹ kiravácʹ |
imperative | singular | plural |
second-person | кіру́й kirúj |
кіру́йце kirújcje |
past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
masculine я / ты / ён |
кірава́ў kiraváŭ |
кірава́лі kiraváli |
feminine я / ты / яна́ |
кірава́ла kiravála | |
neuter яно́ |
кірава́ла kiravála |