From Polish kierownik, either as a direct borrowing or via кіраваць (kiravacʹ) + -нік (-nik).
кіраўні́к • (kiraŭník) m pers (genitive кіраўніка́, nominative plural кіраўнікі́, genitive plural кіраўніко́ў, feminine кіраўні́ца or кіраўні́чка)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | кіраўні́к kiraŭník |
кіраўнікі́ kiraŭnikí |
genitive | кіраўніка́ kiraŭniká |
кіраўніко́ў kiraŭnikóŭ |
dative | кіраўніку́ kiraŭnikú |
кіраўніка́м kiraŭnikám |
accusative | кіраўніка́ kiraŭniká |
кіраўніко́ў kiraŭnikóŭ |
instrumental | кіраўніко́м kiraŭnikóm |
кіраўніка́мі kiraŭnikámi |
locative | кіраўніку́ kiraŭnikú |
кіраўніка́х kiraŭnikáx |
count form | — | кіраўнікі́1 kiraŭnikí1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.