From Proto-Slavic *mьňьjь, from Proto-Indo-European *mey- (“small, little”), whence English minor.
ме́нший • (ménšyj)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | ме́нший ménšyj |
ме́нше, ме́ншеє1 ménše, ménšeje1 |
ме́нша, ме́ншая1 ménša, ménšaja1 |
ме́нші, ме́ншії1 ménši, ménšiji1 | |
genitive | ме́ншого ménšoho |
ме́ншої ménšoji |
ме́нших ménšyx | ||
dative | ме́ншому ménšomu |
ме́ншій ménšij |
ме́ншим ménšym | ||
accusative | animate | ме́ншого ménšoho |
ме́нше, ме́ншеє1 ménše, ménšeje1 |
ме́ншу, ме́ншую1 ménšu, ménšuju1 |
ме́нших ménšyx |
inanimate | ме́нший ménšyj |
ме́нші, ме́ншії1 ménši, ménšiji1 | |||
instrumental | ме́ншим ménšym |
ме́ншою ménšoju |
ме́ншими ménšymy | ||
locative | ме́ншому, ме́ншім ménšomu, ménšim |
ме́ншій ménšij |
ме́нших ménšyx | ||
vocative | ме́нший ménšyj |
ме́нше, ме́ншеє1 ménše, ménšeje1 |
ме́нша, ме́ншая1 ménša, ménšaja1 |
ме́нші, ме́ншії1 ménši, ménšiji1 |
1Dated or dialectal.