From obsolete мину́я (minúja, “to pass”) + -ач (-ač), an older form of modern мина́вам (minávam).
минува́ч • (minuváč) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | минува́ч minuváč |
минува́чи minuváči |
definite (subject form) |
минува́чът minuváčǎt |
минува́чите minuváčite |
definite (object form) |
минува́ча minuváča | |
vocative form | минува́чо minuváčo |
минува́чи minuváči |
By surface analysis, минува (minuva) + -ач (-ač).
минувач • (minuvač) m (plural минувачи, feminine минувачка, relational adjective минувачки)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | минувач | минувачи |
definite unspecified | минувачот | минувачите |
definite proximal | минувачов | минувачиве |
definite distal | минувачон | минувачине |
vocative | минувачу | минувачи |
count form | — | минувача |