From obsolete мину́я (minúja, “to pass”) + -ач (-ač), an older form of modern мина́вам (minávam).
минува́ч • (minuváč) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | минува́ч minuváč |
минува́чи minuváči |
definite (subject form) |
минува́чът minuváčǎt |
минува́чите minuváčite |
definite (object form) |
минува́ча minuváča | |
vocative form | минува́чо minuváčo |
минува́чи minuváči |
By surface analysis, минува (minuva) + -ач (-ač).
минувач • (minuvač) m (plural минувачи, feminine минувачка, relational adjective минувачки)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | минувач (minuvač) | минувачи (minuvači) |
definite unspecified | минувачот (minuvačot) | минувачите (minuvačite) |
definite proximal | минувачов (minuvačov) | минувачиве (minuvačive) |
definite distal | минувачон (minuvačon) | минувачине (minuvačine) |
vocative | минувачу (minuvaču) | минувачи (minuvači) |
count form | — | минувача (minuvača) |