Borrowed from Moravian (compare Old Czech mnich), from Old High German munih, from Proto-West Germanic *munik, from Late Latin monicus, from Latin monachus, from Ancient Greek μονᾰχός (monakhós, “solitary, single”).
Compare Old Czech mnich, Old Polish mnich, archaic Bulgarian мних (mnih), archaic Serbo-Croatian мни̏х/mnȉh, Slovene meníh, archaic mníh, Upper Sorbian mnich, Lower Sorbian mnich.
мънихъ • (mŭnixŭ) m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | мънихъ mŭnixŭ |
мъниха mŭnixa |
мъниси mŭnisi |
genitive | мъниха mŭnixa |
мънихоу mŭnixu |
мънихъ mŭnixŭ |
dative | мънихоу mŭnixu |
мънихома mŭnixoma |
мънихомъ mŭnixomŭ |
accusative | мънихъ mŭnixŭ |
мъниха mŭnixa |
мънихꙑ mŭnixy |
instrumental | мънихомъ mŭnixomŭ |
мънихома mŭnixoma |
мънихꙑ mŭnixy |
locative | мънисѣ mŭnisě |
мънихоу mŭnixu |
мънисѣхъ mŭnisěxŭ |
vocative | мънише mŭniše |
мъниха mŭnixa |
мъниси mŭnisi |