From Arabic مُؤْمِن (muʔmin, “believer”).
мөьмин • (möʹmin)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | мөьмин (möʹmin) | мөьминдәр (möʹmindər) |
definite genitive | мөьминдең (möʹmindeñ) | мөьминдәрҙең (möʹmindərźeñ) |
dative | мөьмингә (möʹmingə) | мөьминдәргә (möʹmindərgə) |
definite accusative | мөьминде (möʹminde) | мөьминдәрҙе (möʹmindərźe) |
locative | мөьминдә (möʹmində) | мөьминдәрҙә (möʹmindərźə) |
ablative | мөьминдән (möʹmindən) | мөьминдәрҙән (möʹmindərźən) |