From на- (na-) + чарці́ць (čarcícʹ).
начарці́ць • (načarcícʹ) pf (imperfective чарці́ць)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | начарці́ць načarcícʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | начэ́рчаны načérčany |
adverbial | — | начарці́ўшы načarcíŭšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
— | начарчу́ načarčú |
2nd singular ты |
— | начэ́рціш načérciš |
3rd singular ён / яна́ / яно́ |
— | начэ́рціць načércicʹ |
1st plural мы |
— | начэ́рцім načércim |
2nd plural вы |
— | начэ́рціце načércicje |
3rd plural яны́ |
— | начэ́рцяць načércjacʹ |
imperative | singular | plural |
second-person | начарці́ načarcí |
начарці́це načarcícje |
past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
masculine я / ты / ён |
начарці́ў načarcíŭ |
начарці́лі načarcíli |
feminine я / ты / яна́ |
начарці́ла načarcíla | |
neuter яно́ |
начарці́ла načarcíla |