Borrowed from Russian объекти́в (obʺjektív), from French objectif, from Latin objectivus.
объектив • (obektiv)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | объектив (obektiv) | объективтер (obektivter) |
genitive | объективтің (obektivtıñ) | объективтердің (obektivterdıñ) |
dative | объективке (obektivke) | объективтерге (obektivterge) |
accusative | объективті (obektivtı) | объективтерді (obektivterdı) |
locative | объективте (obektivte) | объективтерде (obektivterde) |
ablative | объективтен (obektivten) | объективтерден (obektivterden) |
instrumental | объективпен (obektivpen) | объективтермен (obektivtermen) |
объекти́в • (obʺjektív) m inan (genitive объекти́ва, nominative plural объекти́вы, genitive plural объекти́вов)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | объекти́в obʺjektív |
объекти́вы obʺjektívy |
genitive | объекти́ва obʺjektíva |
объекти́вов obʺjektívov |
dative | объекти́ву obʺjektívu |
объекти́вам obʺjektívam |
accusative | объекти́в obʺjektív |
объекти́вы obʺjektívy |
instrumental | объекти́вом obʺjektívom |
объекти́вами obʺjektívami |
prepositional | объекти́ве obʺjektíve |
объекти́вах obʺjektívax |