огорче́ние • (ogorčénie) n (plural огорче́нија)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | огорчение (ogorčenie) | огорченија (ogorčenija) |
definite unspecified | огорчението (ogorčenieto) | огорченијата (ogorčenijata) |
definite proximal | огорчениево (ogorčenievo) | огорченијава (ogorčenijava) |
definite distal | огорчениено (ogorčenieno) | огорченијана (ogorčenijana) |
vocative | огорчение (ogorčenie) | огорченија (ogorčenija) |
огорчи́ть (ogorčítʹ) + -е́ние (-énije)
огорче́ние • (ogorčénije) n inan (genitive огорче́ния, nominative plural огорче́ния, genitive plural огорче́ний)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | огорче́ние ogorčénije |
огорче́ния ogorčénija |
genitive | огорче́ния ogorčénija |
огорче́ний ogorčénij |
dative | огорче́нию ogorčéniju |
огорче́ниям ogorčénijam |
accusative | огорче́ние ogorčénije |
огорче́ния ogorčénija |
instrumental | огорче́нием ogorčénijem |
огорче́ниями ogorčénijami |
prepositional | огорче́нии ogorčénii |
огорче́ниях ogorčénijax |